29 Mart 2023 Çarşamba

Global Disruptions and the Making of a New Middle East

Global Disruptions and the Making of a New Middle East, (Edited by Talip Küçükcan), İstanbul: TRT World Research Centre, (2022), ISBN 9786059984386, 253 pages. 

Global Disruptions and the Making of a New Middle East is originated from debates and discussions held at the TRT World Forums in Istanbul. Since the end of the Cold War, the World has been going through radical transformations and disruptions shaking the established World Order. While populism is on the rise on a global scale, multilateralism is increasingly being questioned and ongoing conflicts, political and economic competition among global and regional powers continue to cause disruptions all around the World. This edited volume addresses some of the new challenges and complexities of global transformations in recent decades in the Middle East and offers fresh perspectives not only with regards to the dynamics of ongoing and emerging challenges but also on how to best grapple with their disruptive implications. Taking the legacy of the last hundred years and its implications for today into consideration, contributors to this book argue that a new Middle East is in the making, drawing on the origins and evolutions of long-running disputes as well as emerging issues in security, energy, foreign policy and economy. 

Edited by Talip Küçükcan, Professor of Sociology at Marmara University

You can download the book from this link.

Küresel Güçlerin Müdahaleciliği

Küresel Güçlerin Müdahaleciliği: Darbeler ve Demokrasi, (Editör: Talip Küçükcan), İstanbul: Üsküdar Belediyesi, (Haziran 2022), ISBN 9786059719810, ss.167.

Bu kitabı aşağıdaki linkten indirebilirsiniz.

9 Temmuz 2022 Cumartesi

Diaspora Türkleri

Diaspora Türkleri: Avrupa’da Türk İmajı ve İslamofobi. İstanbul: Çizgi Yayınevi (2021)

Bu kitap Hollanda Türkevi Araştırmalar Merkezi desteği ile yayınlandı. Kitapta, Türklerin dünyanın her bölgesine yayılmış durumda olması gerçeğinden hareketle siyaset, din, kültür, entegrasyon, dışlanma, önyargılar ve İslamofobi gibi konular çerçevesinde değerlendirmeler yer alıyor. Nüfusu her geçen gün artan, ekonomik ve kültürel sermayesi güçlü ve büyük bir Türk Diasporası varlığına işaret edilen kitapta, popülizm yükselirken bilhassa Avrupa ülkelerinde Türk ve müslüman olmanın, Türk ve müslüman olarak yaşamanın zorlaştığına işaret ediliyor. Yazara göre Avrupa’daki dördüncü ve beşinci kuşak Türkler bu coğrafyada doğup büyümelerine ve yaşadıkları ülkenin vatandaşı olmalarına rağmen hala önyargıların ve eşitsizliklerin kurbanı olabiliyor.

Hollanda Türkevi Araştırmalar Merkezi desteği ile yayınlanan “Diaspora Türkleri: Avrupa’da Türk İmajı ve İslamofobi”, geçmişten günümüze Avrupa’daki Türk imajını ve Türk Diasporasının içinde yaşadığı toplumla ilişkilerini etkileyen sosyolojik yapısını aydınlatmaya çalışıyor. Kitapta yer alan yazılar ayrıca sosyoloji, antropoloji ve siyaset bilimi çalışmalarının verilerine dayalı olarak Diaspora Türklerinin karşılaştığı temel meselelere ve Avrupalıların zihin haritasına ışık tutuyor.

 https://www.cizgikitabevi.com/kitap/1221-diaspora-turkleri-avrupa-da-turk-imaji-ve-islamofobi

 

 

Politics of Ethnicity, Identity and Religion

Politics of Ethnicity, Identity and Religion: Turkish-Muslims in Britain
İstanbul: Çizgi Yayınevi (2021)

Politics of Ethnicity, Identity and Religion: Turkish Muslims in Britain is a study of a micro-Muslim community in UK. This book analyzes how Turkish identity is constructed in the diaspora through an ethnographic study of the role of family, culture, organizations, and religious groups in the reproduction and transmission of traditional values to the young generation. This study informs students, academics, politicians and policy makers in particular about the traditions, values, beliefs and cultural traits of an ethnic community with a multicultural context. This book shows that Turkish and Islamic identities are not fixed and Muslims and Europe do not have a monolithic nature. There is a large diversity of perspectives and approaches to Islam, which indicate that any essentializing of others as a fixed category undermines pluralims and multiculturalism. The book also argues that there is an emergent identity construction and a sense of belonging among young Muslims who would like to see themselves as a permanent part of European civic culture because their loyalty lies in where they live.

https://www.cizgikitabevi.com/kitap/1219-politics-of-ethnicity-identity-and-religion-turkish-muslims-in-britain

Covid-19 Pandemisine İlişkin Toplumsal Etkenler

Editörlüğünü yaptığımız Covid-19 Pandemisine İlişkin Toplumsal Etkenler, Güvenlik Stratejileri Dairesi Başkanlığı tarafında yayınlandı. T.C. İçişleri Bakanlığı, Ankara (2021)

Modernite’nin Getirdikleri: Dünyevileşme, Riskler, Ruh Sağlığı ve Din

 Modernite’nin Getirdikleri: Dünyevileşme, Riskler, Ruh Sağlığı ve Din


Bu makaleye aşağıdaki linkten erişmek mümkün. 

https://sabite.org/modernitenin-getirdikleri-dunyevilesme-riskler-ruh-sagligi-ve-din


15 Ocak 2018 Pazartesi

Anti-Turkish sentiments in Europe not sustainable

Anti-Turkish sentiments in Europe not sustainable
AK Party deputy and former head of PACE's Turkish delegation, Talip Küçükcan, says an isolationist approach has started to dominate Europe instead of a globalist viewpoint, suggesting that EU institutions are aware of the situation and have begun revising the process. A prominent academic, Professor Talip Küçükcan said European institutions are in crisis because they have strayed away from their original principles and are being influenced by various interest groups and powers.
According to the Justice and Development Party (AK Party) deputy and former head of the Turkish delegation at the Parliamentary Assembly of the Council of Europe (PACE), these institutions, instead of being inclusive, have started to employ discourses that are discriminatory and target certain countries, and this one of the important dimensions of the current crises between Turkey and Europe.


Professor Küçükcan: Anti-Turkish sentiments in Europe not sustainable
Küçükcan spoke with Daily Sabah about the recent discussions on Turkey in international institutions and the future of Turkey's relations with Europe. The deputy said he believes that the globalist viewpoint in Europe is becoming introverted and there is an emerging isolationist approach. He stressed that the EU has to relinquish this approach and the EU and European institutions have to revise and reform themselves in order to face the challenges that Europe faces. According to Küçükcan, this process has started in Europe and therefore anti-Turkish sentiments in Europe are not sustainable.
What is your take on the recent discussions on Turkey in international institutions?
We know that international institutions, in general and especially European institutions, discuss Turkey excessively; yet, their diction and discourses toward Turkey are problematic. We see institutions like PACE, the European Parliament (EP), NATO and the Organization for Security and Co-operation in Europe (OSCE) forsaking their own foundational philosophy and are unable to come up with resolutions against the large-scale crises they face. I believe we should analyze discussions about Turkey by taking these into consideration.
PACE, the EP and NATO are facing problems of immigration, security, racism, Islamophobia, anti-Semitism and populism, all of which threaten their values. Some Europeans claim that the pre-World War II political atmosphere has re-emerged. In this respect, we observe that certain countries are being surveilled more closely by various European institutions. Turkey is one of them. Turkey has been negotiating with the EU for full membership. Turkey is one of the founding members of the Council of Europe and a long-standing member of NATO and the OSCE. Therefore, Turkey is a prominent partner of these organizations.
Under normal circumstances, we would expect these institutions to side with the Turkish people and government when Turkey faces a challenge while contributing to the resolution. However, considering reports, discussions and documents, none of these organizations provide constructive criticism – they are rather destructive or even hostile.
We could assert that Turkey's relations with various European institutions suffered because of the rising populism in Europe. There is a younger generation of politicians who are affected by populism and embrace discourses that contradict with European values in Europe. Meanwhile, there is also a group of middle-aged politicians who perceive the importance of Turkey. Turkey could have a good discussion with the latter, while it's almost impossible to have a quality discussion with the former.
On the other hand, we observe that these organizations are unfortunately prone to other influences. These institutions, which are supposed to have their own set of organizational principles, values and discourses, are currently under the influence of various anti-Turkish lobbies like the PKK and the Gülenist Terror Group (FETÖ). Take a look at these institutions' discourses in documents; you would see that they use the same discourse with the PKK and FETÖ.
Is rising populism in Europe the only cause of this divergence between the West and Turkey?
There was certain shared interest in the relations between Turkey and Europe. Europeans have long expressed that Turkey's geopolitical position offers opportunities for EU's transformation to a true regional and international actor. However, a culturalist discourse has recently emerged in Europe. When Turkey's negotiations with the EU were fully initiated, the criteria were objective; Turkey's laws, regulations and political culture were to reach European standards. Crucial reforms were implemented in Turkey. Once regarded as taboo, various issues started to be discussed and resolved. Turkey accepted all European and universal values like human rights, inclusivity and plurality. All of these are objective criteria; they can be observed and measured.
Meanwhile, Turkey had serious economic issues which strained our relations with Europe. Turkey decreased the inflation and became one of the fastest growing countries after China. Turkey transformed into a center of attraction for Europe. Europeans were concerned about Turkish people immigrating to Europe in masses; yet, as Turkey's continued to grow economically and to improve its democratic institutions, Turkish people became increasingly satisfied with staying in the country.

While Turkey was preparing itself to improve relations with EU, this new culturalist discourse emerged. All of the objective criteria were forsaken for discussions on culture, religion, civilization and region; they started to express that Turkey is a Muslim country which is governed mostly by Muslims and that Turkey's values as a Muslim country was incompatible with Europe.

In addition to this discourse, from 2009-2010 onwards, they started to target President [Recep Tayyip] Erdoğan and the Justice and Development Party (AK Party) by claiming that Turkey was becoming increasingly authoritarian because Erdoğan allegedly has absolute power, a situation contradicting with European values. We see that the schism between Turkey and Europe is deepening; however, from a rational viewpoint, relations should have been improving according to the objective criteria. Turkey did what it had to do and resolved many long-standing issues which were considered taboo.
On the other hand, Turkey also expressed that it was ready to accomplish 33 chapters of the EU accession process; accomplishment of chapters is considered according to objective criteria. Nevertheless, Europe has blocked Turkey from accomplishing these chapters with various excuses and the negotiations are at an impasse now. I believe the culturalist outlook of European populism played an important role in this situation. Europe has started lose faith in itself; while it is a significant civilization and a culture, Europeans started to perceive immigrants as a threat to their civilization and culture.



In fact, the liberal globalist viewpoint in Europe is becoming introverted. There is an emergent isolationist approach. We have observed the reflections of this approach in French, German and Austrian elections along with Brexit. Moreover, we have seen the rise of populist parties and various political movements that openly advocate xenophobia and racism.
Obviously, this has an impact on their relations with Turkey. It's clear why organizations like PACE, NATO, the EP and OSCE speak against Turkey; there are hysterical people who advocate isolationism and believe that interactions with other cultures will contaminate their own.

On the other hand, certain developments in Turkey also had a negative impact on country's relations with the West. One of these developments is the operations that took place in eastern and southeastern Anatolia following June 7, 2015 elections. These operations were presented as Turkey oppressing its own citizens. Especially the Peoples' Democratic Party (HDP), the PKK, FETÖ and other anti-Turkey groups have been using this discourse.

Meanwhile, we have also seen that human rights organization nitpicking certain information about Turkey and presenting it as the whole. They accuse Turkey of victimizing its own citizens by forcing people to migrate and deliberately not providing education or healthcare in the region. However, during meetings with our counterparts, we express that Turkey has realized an important reform in the region between 2013 and 2015.

In order to resolve the Kurdish issue in Turkey, the state held meetings to disarm the PKK and to force the terrorist organization out of the country. The state didn't violate the cease-fire between 2013 and 2015. In this respect, claims that the AK Party government oppressed its own citizens are contradictory with the party's values. This would mean political suicide for the party. However, discourse about the violation of human rights was abused efficiently, which exacerbated the anti-Turkey viewpoint.
We experienced a similar situation after the July 15 coup attempt. Europe disregarded the coup, its perpetrator, its costs, martyrs and the wounded along with the bombed public institutions. Democracy and the civilian government in Turkey were under attack and Europe was completely indifferent about it. Then, Europe became involved when the government started to implement certain measures, all of which were out of necessity. For instance, the announcement of state of emergency; there were allegations that Turkey has strayed away from Council of Europe's values.
Meanwhile, Turkey used to be seen as a model country by Europe, especially around 2006-2007. The term "model country" while referring to Turkey was coined by Europeans themselves because of several factors. Firstly, they saw a conservative political party ascending to power through elections, not through a coup or revolution. Secondly, this seemingly "Islamist" vision caused a tremendous economic transformation. Thirdly, this political movement didn't have any issues with laicism and democracy; moreover, the government improved them. Considering all of this, what Turkey achieved is an exemplary success story for the Islamic world and the Middle East.

So, what has happened to this model country? This situation is related with the culturalist approach and shift in geopolitics. AK Party governments started to take action that discomforted dominant powers and the global status quo. One of them was the tension between Turkey and Israel. Secondly, the nuclear agreement with Iran that Turkey and Brazil had prepared – which was dismissed by the West and replaced with basically the same agreement later – and thirdly, Turkey's support for democratic transition during the Arab Spring. Considering all of this, criticism by international institutions toward Turkey has fractured our geopolitical relations with the West. We aren't playing the blame game, of course.
The world is a scene for competition. There is a political competition and, until recently, Turkey wasn't very influential. However, today Turkey has embassies and consulates in many countries and regions along with trade relations.

Moreover, Turkey has improved itself significantly especially in terms of humanitarian aid. All of this indicates that Turkey has gained some ground. These actions won't be disregarded by countries that dominate or used to dominate those fields. This is the struggle. This struggle was comparatively silent and covert up until recently.

However, at this point, Turkey showed that it's a force to be reckoned with, in terms of both soft and hard power. Despite tremendous changes in its military after the July 15 coup attempt, Turkey was able to demonstrate its hard power through Operation Euphrates Shield. This means that Turkey efficiently utilizes its smart power, the combination of soft and hard power. The said efficiency makes Turkey a rival to certain countries in the region.
According to EU officials, the main cause of the issues between Turkey and the EU is the country straying away from EU values. In this respect, could revoking the state of emergency and implementing a new democratic reform process resolve existing issues between the two parties?
Turkey allegedly straying away from European values, violating rights and freedoms, arresting elected officials and journalists, oppressing the opposition – these are all arguments being made by the EU. It should be expressed that AK Party has never forsaken its reformist core. Similarly, the party still aims to improve democracy and its institutions in Turkey. The country is going through a rough patch at the time; we're talking about a country that has suffered a coup and attacks from a terrorist organization that has abused the peace process which was implemented at the risk of the party's political demise.

Naturally, this country has to defend itself. When we're explaining the existential threats Turkey faces, we underscore the PKK, FETÖ and Daesh, along with having a failed state right across the border. Some of our European counterparts confess that their country would plunge into political instability if they had to face half of these risks. Therefore, we want to have relations that rely on rationality.
As I've said, Turkey has to defend itself. Turkey won't revoke the state of emergency just because the West wants it to do so; we have an elected government which believes the state of emergency is a necessity. When France announced a state of emergency, nobody asked them to revoke it. This is a sovereign decision of the French government and it is also within our rights. According to the European Convention on Human Rights, we can declare the state of emergency.

Meanwhile, the Council of Europe and the OSCE have certain demands. I'm saying demands, because the language they're using is imposing; just like an empire asking its colony. They demand us to release all arrested journalists and political prisoners. We state that our country has its own judicial system and this process can't be concluded with pressure from either internal or external sources.
We desire to discuss rational issues. When we hold meetings with our European counterparts, we ask them to list the shortcomings of Turkey so that we can fix these issues and normalize relations. However, their language, diction and discourse don't provide a roadmap for Turkey. Moreover, they expect us to interfere with the judicial process and release supporters of the PKK and FETÖ just because they are politicians. This is impossible. It's unacceptable for a member of the executive to put pressure on the judiciary in each and every EU member country. The judiciary will resolve this issue by itself.
Considering these issues, what does the future hold for Turkey and Europe? Will Turkey and Europe diverge further or will we be seen as a problematic member of the Western bloc?
Firstly, we have to summarize the past events. In 2005, the EP voted on whether or not full membership negotiations with Turkey should commence. Most of the deputies voted yes; a similar voting today might have an opposite result. Moreover, Turkey is accepted to the post-monitoring dialogue process in 2004 by PACE. Therefore, Turkey's relations aren't tense categorically. I don't see any reason not to have similar successful relations with Europe. We need to have commonsense and be more peaceful and inclusive. In addition, we have many common interests with the West; economic interests, common security goals and the resolution of the refugee crisis are some of them. Turkey has to cooperate with the West to develop its own technology and improve the higher education. This doesn't imply forsaking the East, of course. Turkey has a balanced foreign policy which allows the country to be active in almost all regions around the world.
In terms of economic and security interests, production of goods with high added-value along with increased quality of universities, Turkey benefitted well from the West in the past. Turkey's reforms to become an EU member have also improved the country in human rights, democracy, social services, civilian-military relations and civil society. Meanwhile, the population of our diaspora in Europe is around 5.6 million. Therefore, it's not possible for Turkey to forsake Europe. This is from a Turkish standpoint.
There is a similar outlook in Europe as well. It's not possible to see Europe as a monolithic entity; Europe is being questioned by itself. Populist movements and their ramifications are being discussed in Germany, France and the U.K. If Europe can relinquish its culturalist and isolationist approach, it will see the truth. Turkey is important for the EU's global actor bid and security with its population of 80 million. Unfortunately, discussions on Turkey in Europe are rather ideological and emotional.
We observe that Turkey is trying to normalize bilateral relations with EU-member countries while relations with European institutions are problematic. How do you evaluate this situation?
This is an indicator of European institutions' internal crises. These institutions are no longer deemed reputable. Europeans themselves are stating this. All of these institutions are in a crisis, because they have strayed away from their original principles and are being influenced by various interest groups and powers. Instead of being inclusive, they have started to employ discourses that are discriminatory. Moreover, they have started to target certain countries.
Institutional relations aren't deemed as serious as before. For instance, when a report was published on a country, it would've been taken seriously in the past. However, now it's known that any extreme leftist group of countries at the OSCE or EP can write a report. This indicates issues in institutional structure. For this reason, Turkey is improving bilateral relations with countries instead of institutions themselves. EU progress reports don't matter much for Turkey, because the background process is known by the country. It's not objective.
Turkey can never be separated from Europe; it's not desired by both Turkey and Europe. We want to maintain relations while having our sovereignty intact, thus as equals. Turkey is opposing imposition. In the past, these kinds of issues were resolved in the background through diplomacy; however, the populist discourse in Europe has transformed anti-Turkish sentiments into a stock. I don't believe this is sustainable.
So, anti-Turkish sentiments in Europe are not sustainable?
Definitely. The EU is facing serious crises now; in order to manage these crises, the EU and European institutions have to revise and reform themselves. This process has started.
Populism might yield many things in the short-term, but Europeans will see that it doesn't contribute to strategy, economy and geopolitics in the long-term. We're living in a global world. No development is limited to its surroundings. The EU can't completely isolate itself from the world. If it really does, then it would mean the reemergence of populism, racism and Nazism. There is a sole solution: Europe has to open its doors.

For this reason, Europe should accept Turkey. The West can't close its borders and avoid crises and conflict; this is impossible. They have to cooperate with developing and growing countries like Turkey. Otherwise, they will be weakened. This would mean Europe's suicide. Today, a German political party, which was founded in 2014, has 92 seats in parliament. For the first time since World War II, a xenophobic political party, which has issues with European values, is going to send its deputies to the PACE delegation. To manage this situation, Germany and Europe have to open themselves and embrace Turkey.
Anti-Turkish sentiments in Europe not sustainable

Avrupa Konseyi Parlamenter Meclisi (AKPM) İtibar Kaybediyor

Avrupa Konseyi Parlamenter Meclisi (AKPM) ve Avrupa Konseyi (AK) son aylarda ciddi itibar ve saygınlık kaybı ile karşı karşıya. AKPM kurumsal tarihinin en büyük sınavını veriyor ama başarılı değil bu. AKPM'nin çetin sınavlarının birine 9-13 Ekim 2017 tarihlerinde Strasburg'ta düzenlene Genel Kurul oturumlarında tanıklık ettik. Türkiye, 47 üyesi bulunan Avrupa Konseyi'nin kurucularından ve Konsey'e en fazla bütçe katkısı sağlayan ülkelerden biri durumunda. Avrupa Konseyi insan hakları, demokrasi, ifade ve din özgürlüğü gibi alanlarda norm üreten bir ülke. Şimdiye kadar çok sayıda sözleşme kabul edilmiş ve Türkiye bunların yarısından fazlasına taraf olmuştur. Yani ülke olarak önem verdiğimiz bir kuruluş. AKPM de bunun siyasi temsil kanadını oluşturuyor.

Son zamanlarda AK ve AKPM ciddi itibar ve saygınlık kaybı ile karşı karşıya. Bizim de katıldığımız Genel Kurul sırasında bazı skandal ve haksız kararlar alınması bunun açık göstergesi. Ayrıca 47 ülkenin 324 üyesinin bulunduğu AKPM kanadı son zamanlarda azınlık bir grubun baskıları ile bazı karanlık lobilerin etkisinde kalıyor. Örneğin AKPM ile ortaklık halinde verilen Vaclav Havel İnsan Hakları Ödülü bu yıl FETÖ'ye üyelik ve destek verdiği iddiası ile tutuklu bulunan ve henüz yargı süreci tamamladığı halde Murat Arslan'a verildi.

Türkiye'de 15 Temmuz 2016'da demokrasiye ve demokratik kurumlara saldıran, Meclisi bombalayan, Cumhurbaşkanımıza suikast girişiminde bulunan, 250 vatandaşımızın şehit olmasına ve 2000'den fazla vatandaşımızın yaralanmasına sebep olan bir örgüte üye olmakla suçlanan ve mahkemede henüz aklanmamış birine insan hakları ödülü verilmesi AKPM'nin savunduğu değerler ile taban tabana zıttır. Bu kararı alanlar hayatında bir gün bile yargıçlık yapmayan, bir insan hakları projesinde yer almayan Murat Arslan'ı kahraman ilan edercesine ödül vererek darbe yanlılarını cesaretlendirmiş ve Avrupa Konseyi değerlerine ihanet etmiştir. Üstelik Vaclav Havel Ödülü Seçim Jürisinde AKPM üyelerinin olmamasına ve sadece Başkanın jüride bulunmasına karşısın AKPM ve AK ismi kullanılmış ve terör üyesi örgütü mensubu şüphelisine söz konusu ödül takdim edilmiştir. Şimdi doğal olarak kamuoyunda konuya ilişkin sorular soruluyor. Örneğin yargı süreci sonunda ödül verilen kişi mahkum edilirse ne olacak? Ödül verilen tutuklu kişi FETÖ'ye mensubiyet veya yardımcı olmaktan suçlu bulunursa AKPM ve AK ne yapacak? AKPM ve AK bir terör örgütü mensubunu ödüllendirmiş olmayacak mı? AKPM ve AK'nin temel hak ve hürriyetlere saldıran terör örgütleri ve mensuplarını lanetlemesi gerekirken, seçilmiş hükumeti devirmeye çalıştığı iddia edilen birine ödül vermesi bu kurumların kendilerini inkar anlamına gelmez mi? Bağımsız yargı, şüphelinin aleyhine karar verirse AKPM, Vaclav Havel Vakfı'nın suçuna, yani terör örgütü mensubu birine ödül verme suçuna ortaklık etmiş olmayacak mı? Ne yazık ki şimdiye kadar ne AK ne de AKPM yetkilileri bu sorulara cevap verememiştir, vermeleri de mümkün değildir zira AKPM'nin yaptığı AB, AGİT, İİT, NATO veya BM gibi kuruluşlardan birinin El Kaide, Taliban, Boko Haram veya Deaş gibi örgütlerden birine mensup bir teröriste insan hakları ödülü vermesi gibidir. AKPM, 15 Temmuz menfur darbe girişiminin planlayıcısı ve uygulayıcısı FETÖ'ye üyelik ve yardım şüphesi ile tutuklanan Murat Arslan'a Vaclav Havel İnsan Hakları Ödülü vererek tarihi bir hata yapmıştır. Bu karar AKPM'nin tarihine kara bir leke bırakmış ve itibar kaybına uğratmıştır. Bu karar ayrıca bazı karanlık güç odakları ve lobilerin AKPM karar süreçlerini nasıl etkileyebileceğini göstermiştir. AK ve AKPM'nin,  bu örgütün kurucusu ve güçlü bir üyesi olan Türkiye karşıtı şer güçlerin etkisinde kalması kabul edilemez. AK ve AKPM bu büyük hatadan bir an önce dönmelidir aksi takdirde demokrasi ve insan hakları savunuculuğu iddiasından vazgeçmek zorunda kalacak ve üye ülkeler nezdinde zaten zayıflamış bulunan etki gücünü tamamen kaybedecektir. 

31 Ağustos 2017 Perşembe

Okul ne işe yarar? Avrupa ülkeleri milli kültürlerini nasıl aktarıyor?

Eğitim kurumları her dönemde önemli olmuştur? Avrupa'da kilisenin tekelinde olan okullara sekülerleşme süreçlerinde el konulmuş ve eğitim devletin kontrolü altına alınmıştır. Ulus devletler eğitim kurumlarını niçin kontrolüne almıştır? Bu soru sıkça sorulan bir sorudur. Biz de İngiltere, Almanya, Fransa ve Hollanda'da devlet okullarında bir araştırma yaparak veriler topladık. 

Devlet/kamu okullarında toplumdaki başat kültürün eğitim yoluyla genç kuşaklara nasıl aktarıldığını karşılaştırmalı olarak tahlil ettik. Dört Avrupa ülkesini karşılaştıran çalışmamızda her ülkenin kendi kimlik algısını kültürel aktarım yoluyla genç kuşaklarda yeniden inşa etmeye çalıştığını ve devlet okullarının kültürel kimliğin sürekliliğini sağlamaya yönelik bir araç olarak nasıl kullanıldığını örneklerle gösterdik. Avrupa ülkelerinin bazı alanlarda ortak politikalar oluşturmalarına rağmen kendi toplumsal kültürlerini koruduklarını, ve kamu eğitiminin imkanlarını kullanarak ortak bir Avrupa kültürü yerine genç kuşaklara milli kültürlerini aktarmaya çalıştıklarını söyleyebiliriz.

Sites of National Imagery: Imparting the Dominant Culture through Public Education in Europe

https://www.academia.edu/26804310/Sites_of_National_Imagery_Imparting_the_Dominant_Culture_Through_Public_Education_In_Europe

Dindarlık ölçülebilir mi?

Psikologlar ve sosyologlar duygu, inanç, tutum ve davranışlarımızı analiz etmek için ölçme araç ve yöntemleri geliştirmiştir. Aslında bahsettiğimiz konular soyut konular ve ölçülmesi zor. Ancak bilim insanları soyut alanı da anlamak ve yorumlamak için veri toplamak durumundalar. İşte dindarlığın ölçümü de bu bağlamda ele alınmaktadır. Elimizde "imanometro" gibi bir alet olmadığına göre bireylerin dini inanç, tutum ve davranışlar hakkında yorum yapabilmek için bazı ölçekler geliştirilmiş. Bu ölçekler anket sorularına dönüştürülmüş ve uygulanmış. Din psikologları ve sosyologları bu ölçeklerden hala yararlanmaktadır. Biz de konuya ışık tutsun diye bir makale yazdık. Aşağıdaki linkten ulaşılabilir.

Multidimensional Approach to Religion: a way of looking at religious phenomena

https://www.academia.edu/34427082/Multidimensional_Approach_to_Religion_a_way_of_looking_at_religious_phenomena

İhtida - din değiştirmek

İslami literatürde "ihtida" olarak bilinen din değiştirme tarihi çalışmalarda yer alır ancak konunun psikolojik ve sosyolojik boyutu üzerinde detaylı durulmaz. Modern dönemlerde de din değiştirme üzerine çalışmalar yapılıyor çünkü özellikle farklı dinlerden İslamı seçenlerin sayısında ciddi artışlar oldu. Özellikle Batı'da ihtida konusunu Prof. Dr. Ali Köse 1990 yıllarında İngiltere'de doktora tezi olarak çalıştı ve önemli yayınlar yaptı. Hala da alanında en önemli kaynaklar Ali Köse'nin yaptığı çalışma ve yayınlar. 
Biz de kısa bir yazıda İslamın ilk yayılış yıllarındaki ihtida olaylarını ele aldık, din değiştirmenin sosyolojik ve psikolojik temellerine değindik. Din sosyolojisi ve psikolojisi kuramlarını ilk dönem Mısır ve Irak’taki ihtida olaylarına uygulamaya çalıştık ve bu sürecin çok yönlü ve karmaşık olduğuna işaret ettik. Bu kısa yazı aynı zamanda din sosyolojisi kuramlarının tarihsel sosyoloji açısından imkanlarını göstermesi bakımından literatüre katkıda bulunmaktadır. Yazının İngilizcesine aşağıdaki bağlantıdan ulaşılabilir.

Conversion to Islam with Reference to Egypt and Iraq



Hint alt kıtasındaki Aligarh ve Deobandi hareketlerinin analizi

İslam dünyasında geniş bir yorum çeşitliliği vardır. Türk akademyası ve bilim dünyası Hint alt kıtasındaki Aligarh ve Deobandi hareketlerinin dini ve sosyolojik analizini yapan çalışmalar yapmada isteksiz. Halbuki bu coğrafyada yüz milyonlarca müslüman yaşıyor. Biz de bundan hareketle Aligarh ve Deobandi hareketlerinin, ki bu eğilimler sosyo-politik çevre ve farklı dinlerle ilişkilerin dini hareketler üzerinde etkili olduğunu göstermektedir, beslendikleri gelenek ve farklılıkları ele aldık. İslam geleneğindeki dini/fikri hareketlerin zenginliğine de dikkat çekilen bu kısa çalışmada sosyolojik faktörlerin etkilerini de işaret edilmektedir. Yazının İngilizce metnine aşağıdaki bağlantıda ulaşmak mümkün.

An Analytical Comparison of the Aligarh and the Deobandi Schools

Mezhepler ve dini kimliklerin siyasi ve toplumsal gelişmelere etkileri

Mezhep aidiyetleri ve dini kimliklerin siyasi ve toplumsal gelişmelere etkilerini geçmişten günümüze tartışıyoruz. Çünkü bu aidiyet biçimleri kimlikleri, siyasi ve toplumsal yapıları ve davranış biçimlerini etkiliyor. Her ne kadar laiklik ilkesi yaygınlık kazanmış olsa da modern dünyada da din ve inanç etkisini hala sürdürüyor. İslam dünyasında bu etki daha da belirgin ve bunun köklü bir tarihi var. 1990'larda mezhep ve dini inanç yorumlarındaki farkların tarihe mal olmayıp modern zamanları da etkileyeceğini öngördüğümüz için Senusilik ve Vehhabilik üzerine kısa bir yazı kaleme almıştık. Yazı hala güncelliğini koruyan bir içeriğe sahip. Aşağıdaki bağlantıdan ulaşılabilir.

Some reflections on the Wahhabiya and Sanusiye Movements

https://www.academia.edu/26804367/Some_Reflections_on_the_Wahhabiya_and_Sanusiya_Movements

Diyasporik Türk Gençliği: Kültürel Kimliğin Yeniden Üretimi ve Hibrid Kimlik İnşası

Türk Diyasporası üzerinde çok boyutlu çalışmalar yapılması gerekiyor. Özellikle Avrupa, ABD ve Avustralya'da ve son yıllarda Ortadoğu ve Afrika coğrafyasında sayıları artan sayıda vatandaşımız ve soydaşımız var. Bu kitlenin demografik yapısı, siyasi ve kültürel kimliği, karşılaştıkları sorunlar ve çözüm yolları üzerinde sürekli araştırmalar yapmak ve elde edilen verilen ışığında politikalar geliştirmeliyiz. Biz de gücümüz yettiğince bu konularda bilimsel çalışmalar yaptık ve sonuçları yayınladık. Elbette diyaspora gençliği çalışmalarda önemli yer tutuyor. Aşağıdaki bağlantıdan ulaşabileceğiniz çalışma da yurt dışındaki gençlerimiz üzerine.

Diyasporik Türk Gençliği: Kültürel Kimliğin Yeniden Üretimi ve Hibrid Kimlik İnşası

https://www.academia.edu/26804366/Diyasporik_T%C3%BCrk_Gen%C3%A7li%C4%9Fi_K%C3%BClt%C3%BCrel_Kimli%C4%9Fin_Yeniden_%C3%9Cretimi_ve_Hibrid_Kimlik_%C4%B0n%C5%9Fas%C4%B1

28 Ağustos 2017 Pazartesi

Türkler, Araplar hakkında ne düşünüyor?

Türklerin Araplara bakışı nasıl? Araplara nasıl bakılıyor? Arap kültürü ve kimliği nasıl yorumlanıyor? Arap Baharı'ndan önce yetkin bir ekiple yaptığımız kapsamlı bir çalışmanın özetini paylaşmak istedim.
Anket verileri güncel sayılmaz ama köklü bir değişiklik olduğunu düşünmüyorum. Çalışmanın orijinali çok kapsamlı. Tarih kitaplarında, medya ve popüler kültürde, sinemada Arap imajını ve Arapların temsilini ele aldık ve analiz ettik. Ayrıca bir anket çalışması da yapıldı. Umarız çalışma güncellenerek ileride yayımlanır. Aşağıdaki linkte araştırmanın kısa bir özetini bulunabilir.

Arab image in Turkey

https://www.academia.edu/26804321/Arab_image_in_Turkey

Avrupalı Türkler, Avrupa Birliği ve Türkiye arasında köprü olabilir mi?

Türkiye ve Avrupa Birliği ilişkilerinin gerginleştiği  bir dönemden geçiyoruz. Türkiye üzerinde düşen adaylık sorumluluklarını yerine getirmeye çalışıyor. Ancak Avrupa Birliği popülizmin etkisine girmiş bulunmakta. Son yıllarda Türkiye karşıtlığı iç siyasetin bir parçası haline getirildi. Ancak Türkiye zaten sayıları 6 milyona yaklaşan diyasporası ile Avrupa'nın her ülkesinde ve her şehrinde var. Peki Avrupa'daki Türkler, Türkiye-AB ilişkilerine katlıda bulunabilir mi? Aşağıdaki linkte bulunan makalede bunun cevabını aramaya çalıştık. Veriler tamamen güncel olmasa da tartışma konusu hala güncel.

Bridging the European Union and Turkey: The Turkish Diaspora in Europe

https://www.academia.edu/202240/Bridging_the_European_Union_and_Turkey_The_Turkish_Diaspora_in_Europe_Insight_Turkey_Vol_9_Number_4_pp._85-99

Terörün kaynak ve sonuçlarını sosyolojik açıdan anlamak mümkün mü?

Terörün Sosyolojisi: Toplumsal Kökenleri Anlama İmkanı
ÖZET

Küresel ve ulusaşırı nitelik kazanan şiddet ve terör eylemlerinin, bölgesel ve uluslararası ilişkileri gerginleştirerek güvenlik eksenine çektiği görülmektedir. Şiddet ve terör eylemlerini analiz eden çalışmaların çoğu, ağırlıklı olarak söz konusu eylemlerin güvenlik boyutu üzerinde durmaktadır. Terörün toplumsal kökenleri üzerinde ise yeterince durulmadığı gözlenmektedir. Bu makale, son yıllarda yayınlanan bilimsel literatür ışığında terörün sosyolojisi üzerinde durma ve kökenlerini analiz etmenin önemine işaret etmeyi amaçlamakta; disiplinlerarası yöntem ve yaklaşımlara dayalı bir “teroroloji/terör bilimi”nin gereğini vurgulamaktadır. Çünkü şiddet ve terör eylemlerinin toplumsal bağlamı çözümlenmeden bu tür olaylarla etkin biçimde mücadele edilmesi mümkün olmayacak ve uluslararası iliş-kileri olumsuz yönde etkilemeye devam edecektir



Makalenin tümüne aşağıdaki linkten ulaşılabilir ve indirilebilir

Terörün Sosyolojisi: Toplumsal Kökenleri Anlama İmkanı

26 Ağustos 2017 Cumartesi

Full text of "The Belt and Road Initiative and Middle Eastern Politics: Challenges Ahead" is now available

My commentary on "The Belt and Road Initiative and Middle Eastern Politics: Challenges Ahead" is published in Insight Turkey. You can download the article free at the following link

http://file.insightturkey.com/Files/Pdf/10.2525399.2017193.06.pdf

Summary

Announced by the Republic of China in 2013, the Belt and Road Initiative generated considerable interest as the project is thought to have far reaching economic, political and cultural consequences. The Silk Road is an ancient trade route crossing three continents that reminds us globalization is not a totally new, modern phenomenon and that trade has connected peoples, regions and countries for hundreds of years. In fact, the activities and transactions in and around the Silk Road routes of past centuries represent an earlier version of globalization. Stretching from China and India all the way through Persia, Mesopotamia, the Middle East and Anatolia to Europe, the world enjoyed considerable economic and cultural exchanges for centuries.
The imperial wars for regional and global hegemony and emergence of nation states slowed down the forces of globalization as national borders became sine qua non for security especially in the late 19th and early 20th centuries. However, with the rise of communication technologies, popular culture, free trade and population movements, the process of globalization marked the second half of the previous century. Today we are witnessing a stronger wave of globalization on a wider and larger scale because of ever increasing trade volume, foreign investments, rising number of people traveling all around the globe –all enabled by much faster communication facilitated by new technologies and the media. There is no doubt that if the Belt and Road Initiative achieves its objectives, globalization will take a new shape and content bringing nations and cultures closer based on common interests.

http://file.insightturkey.com/Files/Pdf/10.2525399.2017193.06.pdf

24 Ağustos 2017 Perşembe

Batı medeniyetini çöküşe götüren ne olacak?

Ünlü müslüman düşünür İbn Haldun devletleri ve medeniyetleri bir ağaca benzetir. Her ağaç bir tohumdan fidan olarak yeşerir, uzar, dal salar, yaprak açar, meyve verir, büyür. Ve nihayet zayıflamaya, çürümeye, güç kaybetmeye başlar ve yıkılır gider. Devletler ve medeniyetlerin de benzer kaderi vardır. Bugün Avrupa/Batı medeniyeti ilerlermiş ve dünyada üstünlük kurmuş görüyor. Ancak bunun çürümeye, zayıflamaya yüz tuttuğu ifade ediliyor. BBC Dergi’de okuduğum bir haber Ibn Haldun’u hatırlattı bana. Yazı her ne kadar yüzeysel olsa da okumaya değer.

Tarihte her medeniyetin bir sonu ve bu sonu getiren birçok faktör olmuştur. Batı medeniyetinin yıkılmasına yol açabilecek etkenler neler olabilir?
Ekonomi politik uzmanı Benjamin Friedman, bir zamanlar modern Batı toplumunu, tekerlekleri ekonomik büyüme sayesinde sağlam ve düzenli dönen bir bisiklete benzetmişti. Bu ileri hareket yavaşladığında veya durduğunda toplumun temel taşları olan demokrasi, bireysel özgürlük, sosyal tolerans vb. değerlerde sarsılma başlar. Dünya, sınırlı kaynaklar için çekişmelerle çirkinleşir, kendi yakın çevremiz dışındaki insanlar dışlanır. Tekerlekleri yeniden ileri döndürecek bir yol bulunmazsa tam bir toplumsal çöküş yaşanacaktır.
İnsanlık tarihinde böyle çöküşler çok oldu ve ne kadar büyük görünürse görünsün hiçbir medeniyet, toplumu sona götürecek zayıflıklardan muaf değildir.
Bugün için her şey yolunda gidiyor görünse de durum her an değişebilir. Yeryüzüne göktaşı çarpması, salgın hastalık, nükleer yıkım gibi etkenleri bir yana bırakırsak, medeniyetin çöküşüne yol açan birçok etken vardır.
Bunlar nelerdir? Hangileri şimdiden gün yüzüne çıkmaya başladı? İnsanlığın bugün belirsiz ve sürdürülemez bir yolda olduğu aşikar, ama dönüşü olmayan yola girdik mi?
Geleceğe dair kesin öngörülerde bulunmak mümkün değilse de matematik, bilim ve tarih Batı toplumlarının uzun vadede devamlılığı bakımından bazı ipuçları sunabilir.
Maryland Üniversitesi'nden Safa Motesharrei küresel sürdürülebilirlik ve çöküşe götürecek mekanizmaları anlamak için bilgisayar modelleri kullanıyor.
Gelir dengesizliği
2014'te yayınladığı bulgulara göre, iki faktör önemli: ekolojik zorlama ve ekonomik katmanlaşma. Doğal kaynakların sınırlılığı ve iklim değişikliği ile daha da sınırlı hale gelmesi bakımından ekoloji faktörü kolay anlaşılır.
Fakat ekonomik etkenin çöküşe yol açabileceğinin ortaya çıkması biraz daha şaşkınlıkla karşılandı. Bu senaryoya göre, devasa miktarda zenginliğin elitlerin elinde toplanması ve sayıca çok daha fazla olan ve çalışarak onları besleyen kesimlere fazla bir şey kalmaması toplumu istikrarsızlığa ve sonunda çöküşe sürükleyebilir.
Çalışan kesimlerin paylaşması gereken zenginlik yeterli olmadığı için kendi aralarında çatışmaya girebilir, işgücünün azalması sonucu elitler de çöküşe gider. Ülkeler arasında ve kendi içlerindeki eşitsizlikler de buna işaret ediyor. Örneğin en yüksek gelire sahip yüzde 10, nüfusun geri kalanının payına düşenden fazla sera gazı salınımından sorumlu. Öte yandan dünya nüfusunun yarısı günde 3 dolardan az bir gelirle yaşamaya çalışıyor.
Motesharrei'ye göre, eşitsizliği, hızlı nüfus artışı ve doğal kaynak tüketimini azaltacak önlemler zamanında alınırsa çöküş kaçınılmaz olmaktan çıkar. Bazıları ise bu tür radikal kararların bizim siyasi ve psikolojik edimlerimizi aştığına inanıyor. Norveç İşletme Fakültesinde iklim değişikliği uzmanı Jargen Randers, iklim sorununa ilişkin bir çözümü bu yüzyılda göremeyeceğimizi, uzun vadeli çözümlerin masraflı olması nedeniyle bugünkü gidişatın aynen devam edeceğini söylüyor.

2052: Gelecek 40 Yıla Dair Küresel Öngörüler kitabını yazan Randers, "Bu konudaki Paris Sözleşmesi ve diğer vaatleri yerine getiremediğimiz için iklim sorunu giderek daha da ağırlaşmaya devam edecek."
Hepimiz aynı gemide olsak da dünyadaki yoksullar çöküşün etkilerini ilk hissedenler olacak. Örneğin Suriye'de bir zamanlar yüksek doğum oranları vardı. 2000'lerde şiddetli bir kuraklık oldu, tarımsal üretim geriledi. Çok sayıda genç erkek işsiz, çaresiz kaldı. Bunların birçoğu şehir merkezlerine aktı, mevcut sorunlar daha da büyüdü, şiddet ve çatışma unsurları daha da gelişti.
Kanada'daki Balsilli Uluslararası Olaylar Fakültesi'nden Thomas Homer-Dixon tarihteki birçok toplumsal çöküşte olduğu gibi, birden fazla etkenin devreye girdiğine inanıyor. Dixon, bu etkenlerin sessizce biriktiğini, toplumu dengede tutan mekanizmalara yüklenerek birden patlamaya yol açtığını söylüyor.
Suriye'de olanların yanı sıra tehlike bölgesine girdiğimizi gösteren bir başka örnek olarak Dixon, 2008 ekonomik krizi, IŞİD'in yükselişi, Brexit ve Donald Trump'ın seçilmesi gibi dünya düzeninde ani ve beklenmedik değişikliklere işaret ediyor.
Karmaşık sistemlerin maliyeti
Geçmişteki örnekler gelecek açısından da ipuçları sunabilir. Örneğin Roma İmparatorluğu'nun yükselişi ve çöküşü. ABD'nin Utah Üniversitesi'nde çevre ve toplum profesörü Joseph Tainter, Roma'nın çöküşünden çıkarılacak en büyük dersin, karmaşık yapının maliyetinin yüksekliği konusunda olduğuna inanıyor.
Karmaşık Toplumların Çöküşü kitabını da yazan Tainter'a göre, tıpkı fizikte olduğu gibi toplumda da karmaşık bir sistemi korumak için enerji gerekir. Üçüncü yüzyılda Roma sürekli büyüyor, bunlar kendi maliyetini de getiriyordu. Sonunda bu karmaşık yapıyı sürdürecek mali olanaklar kalmadı. İmparatorluğu çöküşe götüren, savaş değil, mali zayıflıklar oldu.
Batılı toplumların karşı karşıya olduğu sorunları çözmeye yönelik karmaşık yatırımlar bir noktadan sonra mali zayıflığa ve böylece çöküşe yol açabilir diyor Tainter.
Yine Roma ile paralellik kuran Dixon ise Batılı toplumların çöküşü öncesinde de nüfus ve kaynaklar bakımından bir geri çekilme yaşanacağı kanısında.
Göç sorunu
Çatışmalar ve doğal felaketler sonucu yoksul ülkeler dağılırken, bu bölgelerden göçen insanlar daha güvenli bölgelere sığınmaya çalışacağından büyük bir göç dalgası yaşanacak. Batı toplumları milyarlarca dolarlık duvarlarla, sınır güvenlik önlemleriyle bunu sınırlamaya çalışacak. Ve daha otoriter ve popülist bir yönetim tarzı gelişecek. Dixon'a göre, "bu ülkelerin üzerindeki baskılara karşı geliştirdiği bir bağışıklık sistemi tepkisine benziyor bu".
Bu arada, zaten bu tür zayıflıkları olan Batılı toplumlarda zengin ile yoksul arasında büyüyen uçurum da toplumu içeriden istikrarsızlığa sürükleyecek. "2050'de ABD ve İngiltere iki sınıflı toplumlara dönüşecek: küçük bir seçkinler grubu rahat bir yaşam sürerken, çoğunluğun hayat koşulları kötüleşip zorlaşacak," diyor Randers.
İster ABD, ister İngiltere veya başka bir yer olsun, Dixon'a göre, korku ve hoşnutsuzluk arttıkça insanlar din, ırk, ulusa dayalı kendi grup kimliklerine daha çok sarılacak. Toplumsal çöküş ihtimali de dahil olmak üzere durumun inkârı ve verilere dayalı gerçeklerin reddi yaygınlaşacak. Sorunların varlığı kabul edilse de bu defa bunların sorumluluğu kendi grubu dışındaki insanlara yıkılacak ve kin artacaktır. "Kitlesel şiddetin psikolojik ve sosyal koşullarını oluşturuyorsunuz böylece" diyor Dixon. Sonunda bölgesel şiddet patladığında veya başka bir grup ya da ülkenin işgali olduğunda çöküşten kaçmak zorlaşacaktır.
Afrika, Orta Doğu ve Doğu'ya yakınlığı nedeniyle Avrupa bu sorunları ilk hissedecek bölge olacaktır. ABD ise okyanus ötesinde muhtemelen daha uzun dayanabilir.
'İnsani bir dünya'
Öte yandan Batılı toplumlar şiddet içeren bir dramatik sonla karşılaşmayabilir. Bazen medeniyetler sessiz sedasız çöker. Randers, 1918'den bu yana böyle bir yolda olan Britanya İmparatorluğu'nu örnek veriyor. "Batılı ülkeler çökmeyecek ama pürüzsüz işleyişi ve dostane özelliği kaybolacak, çünkü eşitsizlik patlamaya yol açacak. Demokratik, liberal toplum ortadan kalkarken, kazananlar Çin'deki gibi güçlü hükümetler olacak."

Bu uyarı işaretlerinin bir kısmı aşina gelebilir, zira bugünden yaşanıyor. Dixon 2006'da yayınladığı The Upside of Down kitabında bu öngörülerde bulunmuş, ancak bunlarla 2020 ortalarından itibaren karşılaşacağımızı tahmin etmişti.
Batı medeniyeti kaybedetmeye mahkum değil elbette. Mantıklı ve bilimsel kararlar almak, olağanüstü liderlik becerisi ve iyiniyet göstermek yoluyla toplumun daha ileri kalkınma düzeyine ilerlemeye devam edebileceğine inanıyor Dixon. Karşı karşıya olduğumuz iklim değişikliği, nüfus artışı ve enerji gibi sorunları atlatabilir, toplumlarımızı koruyup ilerletebiliriz.
Ama bunun için, bu tür sorunlar karşısında ortaya çıkan daha az dayanışmacı olma, daha az cömertlik gösterme ve mantığa daha az açık olma gibi tepkilere direnmek gerekir.
Dixon'a göre, "Sorun, bu değişiklikler sürecinden geçerken insani bir dünyayı nasıl sürdüreceğimiz sorunudur."

Kaynak:

İngilizcesi

http://www.bbc.com/future/story/20170418-how-western-civilisation-could-collapse

Endonezya’da yeni hükümetin öncelikleri hangi konular?

Nüfus bakımından dünyanın en büyük dördüncü ülkesi olan Endonezya, 280 milyonluk nüfusu ile en büyük İslam ülkesi. G20 üyesi olan Endonezya ...